ԱԺ նախկին պատգամավոր, քաղաքագետ Ռուբեն Հակոբյանը գրում է․
«Յո՞ երթաս, ԻՄՊԻՉՄԵՆՏ
Այս օրերին ընդդիմադիր դաշտում տեղի է ունենում բացահայտ նախընտրական ընտրարշավ, ինչի հանգրվանային կուլմինացիան այս պահին Նիկոլին իմպիչմենտ հայտնելու նախաձեռնությունն է։ Չկասկածելով Էդգար Ղազարյանի անկեղծությանը, կարծում եմ ինքն էլ է համոզված, որ այն այս պահին գործնականում իրականություն դառնալու գրեթե որեւէ շանս չունի։ Այնպես չէ, որ չկան վարչապետի թեկնածուններ։ Բայց նաեւ չեմ կարծում, որ գործնականում նախաձեռնության անիրական լինելու պատճառով որեւէ հանրային դեմք, որպես վարչապետի թեկնածու, կհամաձայնի մասնակցել այս նախաձեռնությանը։ Իսկ իմպիչմենտի տապալման դեպքում այն կանդրադառնա խորհրդարանական ընդդիմության առանց այդ էլ բավականին ցածր վարկանիշին, ինչն ուղղակիորեն կնպաստի գործող վարչապետի դիրքերի ամրապնդմանը։
Բայց ցավով ուզում եմ արձանագրել, որ ներընդդիմադիր դաշտի որոշ քաղաքական ուժեր ու անհատներ այս նախաձեռնությունը ծրագրավորված փորձում են օգտագործել ոչ թե ազգակործան պատուհասին, այլ «Հայաստան» խմբակցությանը եւ, մասնավորապես, նրա առաջնորդին ներքաղաքական դաշտում «իմպիչմենտ» հայտնելու ծրագրի իրականացմանը, ինչին պլանավորված եւ համակարգված միացել են նաեւ իշխանության ներկայացուցիչները։ Եւ կարծում եմ իր ելույթներում Էդգարը պետք է գնահատական տա նաեւ այս տեսակին, որ իր նախաձեռնությունը օգտագործում են իրենց այլ նպատակներ կյանքի կոչելու համար։
Բազմիցս եմ տարիներ շարունակ նշել՝ քանի դեռ առարկայորեն չի քննարկվել եւ գնահատական չի տրվել անցյալում գործած սխալներին, ինչի արդյունքում ծնվեց վարչապետ կոչված այս երեւույթը՝ ընդդիմադիր դաշտը միշտ հայտնվելու է տուրբուլետային գոտում, որտեղ հիմա գտնվում է։ Այո՛, համոզված եմ, դա է դարձել ընդդիմության դաշտի պառակտման գլխավոր պատճառներից մեկը։ Սպինոզան ասում է՝ եթե ուզում ես, որ ներկան տարբերվի անցյալից, ուսումնասիրի անցյալը։ Իսկ քաղաքագիտական աքսիոմն էլ իր հերթին նման դեպքերում պարտադրում է քննարկել եւ բացահայտել նախկինում գործած սխալներն ու դրանց հետեւանքները, որպեսզի հետագայում դրանք նորից չկրկնվեն։ Առավել եւս, որ այդ սխալների պատճառով գլխատվել է Արցախն ու ստորացվել եւ վարվող քաղաքականության արդյունքում Հայաստանը հայտնվել է շրջափակման եւ դիվանագիտական մեկուսացման մեջ։
Վստահ եմ՝ եթե ժամանակին ընդդիմադիր լրատվամիջոցներում հայտնի միջոցներով չպատանդվեր վերլուծական միտքն ու անշահախնդիր քննարկվեր եւ գնահատական տրվեր գործող վարչապետ կոչվածի ի հայտ գալու պատճառահետեւանքային կապերին, ներկայումս ոմանք ոչ միայն չէին լինի ընդդիմադիր դաշտում եւ փորձեին պղտոր ջրերում ձուկ որսալ, այլ կապաշխարեին եւ, ընդհանրապես, դուրս կգային քաղաքականությունից»։
