Քաղաքագետ Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանը գրել է․
«Մարտի 30-ին Գյումրին քաղաքապետ է ընտրելու։ Շատ է խոսվել այն մասին, որ այդ ընտրությունները կարող են համապետական նշանակություն ունենալ։ Ես էլ եմ նման հնարավորություն տեսնում և լիահույս եմ, որ գյումրեցիները ճիշտ կկողմնորոշվեն և թույլ չեն տա, որպեսզի իշխանությունները գողանան այդ ընտրությունները։
Երեկ արդեն գրել եմ, որ ըստ իշխանական թիմի հարցումների, իրենց թեկնածուն Գյումրիում կարող է միայն 22% ձայների հավակնել։ Դա կոնկրետ հետևություններ անելու առիթ է դարձել Նիկոլի ու մնացած նիկոլների համար։ Նրանք ոչ մի բանի առջև կանգ չեն առնելու և ամեն ինչ անելու են, որպեսզի Սարիկին, այնուամենայնիվ, քաղաքապետ կարգեն Գյումրիում։ Որպեսզի դա տեղի չունենա, գյումրեցիները պետք է մի քանի կարևոր քայլ անեն.
ա. Անհրաժեշտ է, որպեսզի հնարավորինս մեծ թվով քաղաքացիներ մասնակցեն ընտրություններին։ Տրամաբանությունը պարզ է. եթե քվեարկության են գնում պայմանական 10.000 հոգի, ապա իշխանությունների վարչական ռեսուրսը՝ պայմանական 5.000 հոգին, ապահովում են նրանց ձայների 50%-ը։ Եթե ընտրության է գնում 40.000 մարդ, ապա իշխանական վարչական ռեսուրսը տալիս է նրանց միայն ձայների 12.5%: Այսինքն, Գյումրու և ընդհանրապես՝ Հայաստանի ճակատագրով մտահոգ ցանկացած գյումրեցի՝ որետղ էլ նա լինի, պարզապես պարտավոր է գնալ ընտրության։ Ընտրության չգնալը հավասարազոր է Նիկոլին ու մնացած նիկոլներին ձայն տալուն։
բ. Գյումրեցիները պետք է իմանան, որ ընտրության ոչ բոլոր մասնակիցներն են ազնիվ մղումներով մտել ընտրապայքարի մեջ։ Այնտեղ կան շատ դրածոներ, որոնց առաքելությունն ընդդիմադիր թեկնածուներից ձայն փախցնելը, կամ նվազագույնը, ձայներ փոշիացնելն է։ «Փոշիացած» այդ ձայներն, ըստ Հայաստանում գործող ընտրական համակարգի, ի վերջո նորից մեծամասամբ հասնում են իշխանություններին։ Սակայն ամենավտանգավորներն ընտրական պրոցեսում ներդրված ականներն են։
գ. Իմ համոզմամբ՝ նման «ական» է, օրինակ, Լևոն Բարսեղյանի ղեկավարած «Եվրադաշինքը»։ Նրանց խոստումներն այն մասին, թե դեմ են և՛ իշխանությանը, և՛ ընդդիմությանը, պարզապես սուտ են։ «Եվրադաշինքի»՝ ընտրական շեմի հաղթահարումն իշխանություններին անհրաժեշտ է, որպեսզի ընդդիմադիր թեկնածուները բոլորը միասին չկարողանան 50% +1 ձայն ունենալ։ Այսինքն՝ «Եվրադաշինքը» պետք է, որ Գյումրու նորընտիր ավագանին իր անդրանիկ նիստում չկարողանա քաղաքապետ ընտրել առաջին տուրում, իսկ երկրորդ տուրում՝ ձայների պարզ մեծամասնությամբ քաղաքապետ դառնա ՔՊ-ի Սարիկը։ Սա ընտրությունները գողանալու ՔՊ-ականների ամենաառաջնային մեխանիզմն է։ Ուստի, դա կանխելու համար, անհրաժեշտ է, որպեսզի «Եվրադաշինքը» չհաղթահարի անցողիկ շեմը։
Ասեմ նաև, որ իմ խորին համոզմամբ, հիմնական ընտրակեղծիքները լինելու են, ոչ թե ՔՊ Սարիկի օգտին (նա, միևնույն է, չի կարող հավակնել ձայների մեծամասնությանը, նաև հանրային ուշադրությունն այդ ուղղությամբ մեծ է), այլ հենց «Եվրադաշինքի» օգտին։ Ուստի ընդդիմադիր բոլոր թեկնածուներին, նրանց թիմակիցներին ու վստահված անձանց հորդորում եմ հատկապես ուշադիր լինել «Եվրադաշինքի» նկատմամբ։
դ. Ընդդիմության հաղթանակի դեպքում կարևոր է, որ Գյումրու նոր քաղաքապետը հնարավորինս ապահովագրված լինի իշխանական ազդեցություններից ու ճնշումից։ Իմ կարծիքով՝ վերջին երկու օրերին Մարտուն Գրիգորյանը կոնցեպտուալ շատ կարևոր թեզ է առաջ տանում՝ ասելով, որ Վարդան Ղուկասյանը ցանկալի թեկնածու է իշխանությունների համար։ Ավելի ճիշտ՝ ոչ թե ցանկալի, այլ չարյաց փոքրագույնը։ Մի քանի օր առաջ ես էլ եմ գրել դրա մասին։ Հետևաբար, շարունակում եմ մնալ այն համոզմունքին, որ ընդդիմության հաղթելու դեպքում լավ կլինի, եթե քաղաքապետ ընտրվի Մարտուն Գրիգորյանը։
Նման առաջարկ անելով՝ ելնում եմ նաև այն իրողությունից, որ ընդդիմության հաղթանակը Գյումրիում իսկապես կարող է դառնալ Նիկոլի ու այլ նիկոլների իշխանության հեռացման գործընթացի իրական մեկնարկ։ Հետևաբար, Գյումրուն անհրաժեշտ է այնպիսի քաղաքապետ, ով կկարողանա գործակցել և աշխատել ընդդիմության բոլոր թևերի հետ և Գյումրու հաղթանակն իսկապես ծառայեցնի դավաճանների իշխանության հեռացմանը։ Հակառակ պարագայում Գյումրու ընտրությունները կմնան զուտ տեղային նշանակության ընտրություններ և ոչ մի օգուտ չեն բերի երկրի վերականգնման գործին։
ե. Շատ համոզված եմ, որ Ռուբեն Մխիթարյան - Մարտուն Գրիգորյան գործակցությունը կարող է իշխանություններին հեռացնելու մեծ պրոցեսի ուժեղ հիմք լինել։ Ընդդիմության հաղթանակի դեպքում Գրիգորյանը կարող է պահել թիկունքը՝ Գյումրին, իսկ Մխիթարյանը հաղթանակի ալիքը բերել դեպի Երևան։ Հուսով եմ՝ այդպես էլ կլինի։ Բայց նախ պետք է լուծել Գյումրիում Նիկոլին ու մնացած նիկոլներին տապալելու խնդիրը։ Իսկ դրա համար, իմ համոզմամբ, պետք է հետևել այս մտորումներիս առաջին չորս կետերին։
Կրկին ուզում եմ հորդորել գյումրեցիներին մարտի 30-ին անպայման գնալ քվեարկության և ձայն տալ իրական ընդդիմադիրների օգտին։ Վստահ եմ, սիրելի՛ գյումրեցիներ, դուք հասկանում եք պահի լրջությունը և ճիշտ որոշում կկայացնեք։
Աստծով»։
