Գևորգ և Կարեն Գևորգյանները ծնվել էին Արմավիրի մարզի Խանջյան գյուղում։ Ավագը Գևորգն էր։ 2015 թվականից ծառայում էր ոստիկանության զորքերում։ Ամուսնացած էր, ունի մեկ դուստր։
Կրտսեր եղբայրը՝ Կարենը, ծնվել էր 1998 թվականին։ Սովորում էր Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանում։ Ոստիկանության զորքերում էր 2019 թվականից։
2020 թվականի սեպտեմբերի 29-ին Գևորգ և Կարեն Գևորգյանները մեկնեցին Արցախ։ Շուրջ մեկ ամիս մասնակցեցին Քարվաճառի պաշտպանությանը։ Կարենը ժամկետային զինվորական ծառայությունն անցել էր Քարվաճառում։ Այդ հանգամանքը օգնում էր նրան ու ծառայակիցներին՝ արագ ու ճիշտ կողմնորոշվել տեղանքում։
Հոկտեմբերի 29-ին եղբայրները վերադարձել էին տուն։ Երևանում ծառայությունը շարունակում էին ոստիկանության զորքերի զորամասում։
«Նոյեմբերի 1-ին զորամասից եկան տուն. ժողով էր եղել։ Ասացին, որ առավոտ շուտ նորից գնալու են Արցախ։ Ես տեղյակ չէի, որ հրամանատարությունը մի եղբորն է կանչել։ Խնդրեցի Գևորգին, որ գոնե ինքը չգնա։ Ասացի՝ դու ընտանիք ունես, երեխա ունես։ Ասաց՝ ծառայություն է, պետք է գնանք», -պատմում է մայրը՝ Արևիկ Միքայելյանը։
2020 թվականի սեպտեմբերի 29-ին Գևորգ և Կարեն Գևորգյանները մեկնեցին Արցախ։ Շուրջ մեկ ամիս մասնակցեցին Քարվաճառի պաշտպանությանը։ Կարենը ժամկետային զինվորական ծառայությունն անցել էր Քարվաճառում։ Այդ հանգամանքը օգնում էր նրան ու ծառայակիցներին՝ արագ ու ճիշտ կողմնորոշվել տեղանքում։
Հոկտեմբերի 29-ին եղբայրները վերադարձել էին տուն։ Երևանում ծառայությունը շարունակում էին ոստիկանության զորքերի զորամասում։
«Նոյեմբերի 1-ին զորամասից եկան տուն. ժողով էր եղել։ Ասացին, որ առավոտ շուտ նորից գնալու են Արցախ։ Ես տեղյակ չէի, որ հրամանատարությունը մի եղբորն է կանչել։ Խնդրեցի Գևորգին, որ գոնե ինքը չգնա։ Ասացի՝ դու ընտանիք ունես, երեխա ունես։ Ասաց՝ ծառայություն է, պետք է գնանք», -պատմում է մայրը՝ Արևիկ Միքայելյանը։
