Կյանքով լցված ու կյանքին հավերժ սիրահարված: Արտյոմ Սանոսյանը ծնվել էր կյանքը հայրենիքին նվիրելու առաքելությամբ: Կենսուրախ ու ժպտադեմ Արտյոմը բանակ է գնացել ծափ ու ծիծաղով:
Հայրենիքին ծառայելը նրա համար ապրելակերպ էր` հստակ ու անքննելի: Արտյոմի տատիկը նշում է, որ բոլորը սիրում էին նրան: «Հենց գնալու ժամանակը եկավ բոլորը եկան ծափով ու ծիծաղով ճանապարհելու»:
Արտյոմն ավագ մարզիկ էր ու 19 տարեկանում արդեն հասցրել էր երեխաների մարզիչ դառնալ: Արտյոմից վերջին հեռախոսազանգը սեպտեմբերի 30-ին է ստացվել, տատն ասում է`
Արտյոմը գնաց ու ամեն մեկի սրտից մի կտոր պոկեց տարավ իր հետ: «Մեր լույսն էր, մեր ամեն ինչն էր, հիմա իր նկարներով, հիշողություններով պիտի ապրենք»,- նշում է Արտյոմի տատը:
Մարզական հաջողություններից զատ` Արտյոմը նաև լավ նկարում էր: Տատի խոսքով նկարելու ջիղը պապիկից է ժառանգել: Առավել մանրամասն դիտեք ստորև` տեսանութում
