2018 թվականն այլևս անցյալ է Անի Քոչարի համար: Նա հաղթահարել է ծանր հիվանդությունն ու դասեր քաղել կյանքի հարվածներից: ArmDay.am-ի հետ զրույցում Անի Քոչարը, ով արդեն հինգ տարի բնակվում է Գերմանիայում, խոսել է կյանքից, սիրուց,դաժան փորձություններից, որոնցով անցել է և վերջապես հավատի մասին, որը նրան փրկել է:
-Սիրո՞ւմ եք Ամանորը, և ինչո՞ւ:
-Այո շատ եմ սիրում Ամանորը, հակտապես՝ Սուրբ ծնունդը: Այն ինձ համար շատ կարևոր խորհուրդ և նշանակություն ունի:
-Որտե՞ղ եք անցկացրել Ամանորը:
-Հոլանդիայում՝ մորաքրոջս և մորեղբորս ընտանիքի հետ: Օտարության մեջ, բայց հարազատ մարդկանց հետ:
-Ո՞րն է Նոր տարվա գլխավոր խորհրդանիշը Ձեզ համար:
-Աստծո լույսը քո մեջ կրելու և տարածելու խորհուրդն է, քանի որ կյանքը գնալով դաժան ու գորշ է դառնում:
-Ամանորյա ամենատպավորված նվերը:
-Նվերն ինչ առիթով էլ լինի, ես նվերները քննել չեմ սիրում: Եթե դա նվեր է, արդեն իսկ շնորհակալ եմ և նվիրողից և նվերից:Խնդիրն այն չէ՝ այն որքանով արժեքավոր, կամ պիտանի է, այլ այն, որ մարդիկ ուշադրություն են հատկացրել և ցանկացել են հաճելի մի բան անել:
-Ամանորյա հայկական ավանդույթներից ո՞րն եք ամենաշատը սիրում և որը՝ ամենաքիչը։
-Հայկական հյուսրասիրությունը, հայկական ավանդական առատ սեղանները:
-Ձմեռ պապ գոյություն ունի՞:
-Եթե վերադառնամ մանկություն, ինձ համար բավաանին երկար գոյություն է ունեցել Ձմեռ պապին և ես շատ մեծ սրտի թրթիռով եմ սպասել Ձմեռ պապին: Այս տարի իմ Ձմեռ պապիները իմ բժիշկներն էին, ովքեր Ամանորից առաջ ինձ նվեր արեցին՝ասելով, որ բոլոր հետազոտությունների արդյունքները շատ լավ են և հագնիստ խղճով գնամ Ամանորը նշելու:
-Վերջին անգամ ձնեմարդ ե՞րբ եք պատրաստել:
-Պատանեկության տարիներին, երբ առատ ձյուն էր գալիս:
-2019-ի Ձեր երազանքը:
-Առողջ լինել, որ որդուս ու ընտանիքիս կողքին լինմ,շարունակեմ իրականացնել այն ծրագրերը, որոնք ունեմ: Երազում եմ որ ոչ միայն ես, այլև բոլորը առողջ լինեն:
-Ո՞ր գույնը կասոցացնեք Ամանորի հետ։
-Կարմիր, սպիտակ:
-Ամենազավեշտալի իրավիճակը, որում հայտնվել եք երբևէ:
-Նման իրավիճակներ շատ են եղել, բայց դժվարանում եմ հիշել (քիմիոթերապիաներից հետո ես հիշողության և խոսքի խնդիր ունեմ): Քույրերիցս մեկն ԱՄՆ-ում է բնակվում և մենք երկու տարին մեկ անգամ հանդիպում ենք: Մի անգամ, երբ զանգեցի, որ քրոջս հետ խոսեմ, նրա դուստրը վերցրեց հեռախոսն ու ասաց՝ մամ, արի Անի Քոչարն է զանգել: Այդ դեպքը մենք միշտ հիշում ու ծիծաղում ենք, որ նա ինձ այդպես պաշտոնական ներկայացրեց:
-Ի՞նչ էիք ցանկացել 2018-ից և ի՞նչ տվեց այն Ձեզ:
-Գեղեցիկ ու լուսավոր նվիրական բաներ էի խնդրել: 2018-ը կես կատակ, կես լուրջ, ուզում էր գլուխս ուտել, բայց դա նրան չհաջողվեց: Մեծ ակնկալիք ունեմ և 2019-ից: Ամուր առողջություն եմ ուզում: Դրական էր նաև, որ կրթությունս վերջացրի, երկու դիպլոմ ստացա, որոնք միջազգային բնույթ են կրում, և աշխահի ցանկացած անկյունում կարող եմ աշխատել իմ մասնագիտությամբ:
-Կա՞ ինչ-որ բան, որի համար ափսոսում եք:
-Շատ բաներ կան: Հիվանդությունիցս հետո, երբ շատ ժամանակ ունեի ինքս ինձ հետ մենակ մնալու, դրանց թիվն էլ ավելի մեծացավ: Երբ զբաղված ես լինում, հաճախ չես կարողանում շատ բաներ ճիշտ գնահատել,վերարժևորել: Անսխալական մարդ չկա, հուսամ՝ հետագայում կրկին ափսոսելու առիթ չեմ ունենա:
-Կուզեիք, որ այս պահին…
-Այքան առողջ լինեի, որ կարողանայի հայրենիք վերադառնալ: Շատ եմ կարոտում:
-Եթե կյանքը նորից սկսելու հնարավորություն ունենայիք….
-Այնքան քայլեր կան, որ այլ կերպ կանեի, շատերին թույլ չէի տա իմ կյանք մտնել: Ես վերածնվել եմ, ու նորից ապրելու հնարավորություն ունեմ, հիմա փորձում եմ անել այնպես, որ չսխալվեմ:
-Եթե կախարդական փայտիկ ունենայիք…
-Կուզեի, բոլորը առողջ լինեին, չհիվանդանային, որբ մանուկները մանկատանը չհայտնվեին, և որպեսզի բոլորը լինեին իրենց սիրելիների ու հարազատ մարդկանց կողքին ու չիմանային, թե ինչ է կարոտը: Որ աշխարհում խաղաղություն լիներ, որ երեխաները քաղաքականության զոհ չդառնային:
-Ձերմ մանկության երազանքը..
-Հայտնի լրագրող և մանեկենուհի դառնալ էի երազում, որն ինչ-որ չափով կարծում եմ իրականացել է: Նաև երազել եմ, որ թափառող կենդանիները պաշտպանված լինեն մեր երկրում:
-Երբ իմացաք, որ հիվանդ եք….
-Կարծես ողջ աշխարհը փլվեց գլխիս: Չնայած վատ զգացողությանս, արյան քաղցկեղն ամենավերջին տարբերակն էր, որ կարող էի մտածել: Երբ հիշում եմ այդ մղձավանջային ամիսները,երբ չի կարողանում սնվել, խոսել, քայլել,ինձ թվում էր երբեք չեմ վերականգնվի, բայց կյանքը հակառակը ցույց տվեց:
-Կյանքը…
-Կարճատև շնորհ է մեզ տրված,իսկ թե հետո ինչ է մեզ սպասվում, հայտնի չէ:
-Սերը…
Շարժիչ ուժ է: Երբ սիրահարված չեմ, չեմ կարողանում աշխատել, մտածել: Սերն ապրելու արարելու գործելու խթան է: Կապ չունի, թե ում նկատմամբ է սերը:
-Ժամանակը…
-Փոփոխական հեղհեղուկ անորսալի մի բան է: Ինձ այն երբեք չի բավականեցրել:
-Ատում եք…
-Աշխատում եմ չատել: Ամեն բան, ինչ գոյություն ունի, ուրեմն գոյություն ունենալու իրավունք ունի: Պետք է պայքարենք լավի համար, որ վատը քիչ մնա:
-Սիրում եք….
-Ծնողներիս,որդուս, քույրերիս, հայրենիքս, մեր լեզուն, խոհանոցը, ճամփորդել, երաժշտություն: Սիրում եմ անգամ ինձ ցավ պատճառողներին: Սիրում եմ սիրել, սիրում եմ Տիրոջը, ով ինձ ևս մեկ հնարավորություն տվեց ապրելու:
-Բժիշկները…
-Բարդ ու երկար խոսելու թեմա է:
-Հավատը…
-Եթե չլինի հավատ, մարդ անգամ քնից չի արթնանա: Հավատն արթնացնում է, օգնում է այս դաժան աշխարհում գոյատևել:
-Երեխան…
-Երեխաներն իմ թուլութունն են: Երբ երիտասարդ էի, երազում էի 4-7 երեխայի մասին, սակայն ունեմ իմ միակին՝ Դավիթին:
-Զգում եք, որ ….
-Տերն ինձ հետ ինչ-որ ծրագիր ունի,որը կպարզվի ավելի ուշ, բայց այն, որ պատահական չէր իմ երկրորդ ծնունդը, միանշանակ է:
-Կինը…
-Կախարդական էակներ են, բարի կախարդուհիներ:Նրանք ամեն ինչ հասցնում են:
-Վախը…
-Մի զգացում է, որը խանգարում է մարդուն ապրել, առաջ շարժվել, վատ իրավիճակների մեջ է գցում: Վայ նրան, ով կընկերանա այդ զգացման հետ:
-Հուսահատությունը...
-Անխուսափելի մի բան է, դրանից լավ բան չի սպասվում:
-Հույսը…
-Հավատի նման ապրեցնում է:
-Ընկերները….
- Լավ ընկերներ շատ ունեմ: Շնորհակալ եմ, որ նրանք միշտ իմ կողքին են:
-Ի՞նչ կմաղթեք ընթերցողին:
-Փորձեն ապրել, ոչ այնպես, ինչպես բոլորը: Բոլորի նման ապրել շատ հեշտ է: Փորձեք գտնել քո տեսակը յուրահատկությունը, եսը: Լույս վառ պահել և տարածել:
Կարինե Գևորգյան
