Քաղաքագետ Հրանտ Մելիք-Շահնազարյանը գրել է. ««Միասնական» ընդդիմությունն անհամբեր սպասում է Վարդան Ղուկասյանի՝ Գյումրու քաղաքապետ դառնալուն։ Եթե դարձավ, կարելի կլինի «հանգիստ խղճով» շնորհավորել «միասնական» ընդդիմությանը՝ փառահեղ հաղթանակի առիթով։ Բա ո՞նց չշնորհավորել։ Չէ՞ որ 7 տարվա պայքարի արդյունքում նման հաղթանակ ունեցանք՝ Վարդան Ղուկասյանը դարձավ քաղաքապետ։ Այն էլ հայրաքաղաքի քաղաքապետ…
Բայց ի՞նչ կտա դա «միասնական» ընդդիմությանը։ Ինձ իսկապես հետաքրքիր է՝ ինչի՞ մասին էր մտածում «միասնական» ընդդիմությունը Գյումրու ընտրություններին մասնակցելու որոշում կայացնելիս։ Ընդհանրապես ինչի՞ մասին էր այս ողջ պրոցեսը։ Նրա, որ Վարդան Ղուկասյանը քաղաքապետ դառնա՞։ Թե՞ ավելի հեռուն գնացող նպատակներ էլ կային։ Եթե այո, ապա Ղուկասյան քաղաքապետը պարզապես խաչ է քաշում բոլոր այդ ծրագրերի վրա։ Որովհետև նրա՝ քաղաքապետ դառնալուց հետո ընդդիմության մասին «միասնական» բառն արդեն չակերտներով էլ հնարավոր չի լինի գրել։
Բայց հիմա դա էլ մի կողմ դնենք։ Ես էլի հարցեր ունեմ։ Օրինակ, ո՞րն է «միասնական» ընդդիմության ղուկասյանական թևի (այո, հիմա արդեն կարելի է նրանց համարձակ ղուկասյանական թև կոչել) նպատակը. Գյումրին ՔՊ-ական քաղաքապետ չունենա՞, թե՞ Վարդան Ղուկասյանը դառնա Գյումրու քաղաքապետ։ Եթե առաջին տարբերակն է, ապա պատրա՞ստ են արդյոք իրենք քվեարկել Մարտուն Գրիգորյանի օգտին։ Ենթադրենք՝ Մարտունը շատ վատն է, եսասեր, անձնական շահը սիրող և այլն, և այլն… Պատրա՞ստ է արդյոք «միասնական» ընդդիմության ղուկասյանական թևը քվեարկել այդպիսի մարդու օգտին, միայն թե Գյումրին ՔՊ-ական քաղաքապետ չունենա։ Ցավոք, հարցը հռետորական է։
Բայց ուրիշ հարց տամ՝ ավելի իրատեսական։ Պատրա՞ստ է արդյոք «միասնական» ընդդիմության ղուկասյանական թևը Գյումրու քաղաքապետի այլ թեկնածու առաջարկել։ Թեկուզ հենց Վարդան Ղուկասյանի ցուցակից։
…Մարտուն Գրիգորյանն արդեն խոստացել է, որ Գյումրին ՔՊ-ական քաղաքապետ չի ունենալու։ Ես հավատում եմ նրա խոստմանը։ Բայց նաև գիտեմ, որ այդ խնդիրը լուծելու տարբեր ուղիներ և ձևեր կան։ Սակայն, տեսնում եմ, որ «միասնական» ընդդիմության ղուկասյանական որևէ նման տարբերակները քննարկելու տրամադրվածություն չունի։ Համենայն դեպս՝ հանրային դաշտում դա չի երևում։ Մինչդեռ շտապելու որևէ առիթ չկա։ Լավ կլիներ, եթե «միասնական» ընդդիմությունը փորձեր այս խնդիրը դիտարկեր ոչ միայն Գյումրու, այլև ամբողջ երկրում շատ սպասվող հետագա քաղաքական զարգացումների կոնտեքստում։ Հնարավոր է՝ վերջում պարզվի, որ ինչի համար այսօր այդքան ջանասիրաբար քննադատում են (մեղմ եմ ասում) Մարտուն Գրիգորյանին, վաղը դրա համար շնորհակալություն հայտնեն նրան։
Հատուկ տաղանդավորների համար ուզում եմ նշել, որ առաջարկս չշտապել և լավագույն լուծումը իրական միասնության և գործընկերային մթնոլորտում գտնելն է։ Ի վերջո, քաղաքականությունը հնարավորությունների արվեստ է։ Չեմ բացառում, որ հենց Վարդան Ղուկասյան քաղաքապետն է այդ լավագույն լուծումը, բայց, անկեղծ ասած, խիստ կասկածում եմ»։
